Μαρμαρίδης Γιώργος

Σκίτσο στα χρόνια της δημιουργικής του ακμής,
όταν έγραφε τον Μικρό Καουμπόϋ.

Μ, όπως Μαρμαρίδης, Γιώργος

Δημιουργοί/Τίτλοι/Περιοδικά/Χαρακτήρες

(Γράφει ο Γιώργος Βλάχος)

Ο Γιώργος Μαρμαρίδης (1930-2005) υπήρξε δημοσιογράφος και συγγραφέας αναγνωσμάτων (σχεδόν) παντός είδους και γραφής. Στο λογοτεχνικό πεδίο εμφανίζεται σε ηλικία 18 χρονών ως νικητής σε διαγωνισμό διηγήματος στο νεανικό περιοδικό ποικίλης ύλης ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ. Σε επαγγελματικό επίπεδο η υπογραφή του εμφανίζεται πρώτη φορά το 1955 στο περιοδικό ΜΙΚΡΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ γράφοντας έμμετρα ολοσέλιδα αυτοτελή κόμικς με τους Χοντρό και Λιγνό σε σενάρια και σκίτσα του Αρχέλαου.

Σημαντική υπήρξε η συμβολή του στη θεματολογία του περιοδικού ΜΑΣΚΑ στην Γ’ περίοδο, όπου εμφανίζεται μετά το 50της τεύχος (1956) μεταφράζοντας αδιάκοπα χωρίς… πρωτότυπο (!) ιστορίες δημοφιλών αμεριανόφερτων ηρώων από διάφορα είδη περιπέτειας (Ταρζάν, Ζορρό, Πράκτορα 5, Φλας Γκόρντον, καθώς και άλλους της επιστημονικής φαντασίας κλπ), ενώ στη ΜΑΣΚΟΥΛΑ, που διαδέχτηκε τη ΜΑΣΚΑ και στη κατόπιν μετονομασία της σε ΛΕΜΥ ΚΩΣΙΟΝ, είχε αναλάβει κατ’ αποκλειστικότητα τη συγγραφή της κεντρικής νουβέλας του περιοδικού με ήρωα τον Λέμυ Κώσιον, ερήμην του αυθεντικού δημιουργού του, Πήτερ Τσένεϋ!

Ο 18χρονος Γιώργος Μαρμαρίδης (1948), όταν με το ψευδώνυμο «Αφανής»

 είχε βραβευτεί σε λογοτεχνικό διαγωνισμό του περιοδικού ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ.

Στην ίδια χρονική περίοδο έγραψε διαδοχικά και τρία αφηγήματα σε ισάριθμα παιδικά φυλλάδια με ψευδώνυμα, λόγω της συνεργασίας του με τη ΜΑΣΚΑ/ΜΑΣΚΟΥΛΑ: ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΓΙΓΑΣ (4 τεύχη) ως Ζορζ Μάρ-μπλ, ΤΑΝ Ο ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΟΣ (18 τεύχη) ως Γιώργος Γαληνός και ΚΑΛ (16 τεύχη) ως Γιώργος Ρωμανός. Με τις περιπέτειες του ΚΑΛ αρχίζει την τετράχρονη (1959-1963) συνεργασία του με τις Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις (Ανεμοδουράς-Γεωργιάδης), όπου μετά τον ΚΑΛ υπογράφει πλέον με το πραγματικό του όνομα σε οκτώ τίτλους φυλλαδίων, καθώς και σε άλλα projects του εκδοτικού οίκου: ΓΚΡΕΚΟ (72 τεύχη), ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ (8 τεύχη), ΜΙΚΡΟΣ ΖΟΡΡΟ (16 τεύχη), ΖΟΡΡΟ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ (24 τεύχη), ΠΛΑΝΗΤΑΝΘΡΩΠΟΣ (8 τεύχη), ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΒΕΛΟΣ (8 τεύχη), ΛΑΣΣΟ (16 τεύχη σε εναλλάξ γραφή με τον Νίκο Ρούτσο). Ήταν επίσης στο συντακτικό επιτελείο του εφημεριδοπεριοδικού ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ (12 τεύχη). Έγραψε, τέλος, για τη σειρά ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ το επιστημονικής φαντασίας βιβλίο «Ο Κατακλυσμός» και διασκεύασε για τη σειρά ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ τα μυθιστορήματα: «Οι Άθλιοι» του Ουγκό και «Χωρίς Οικογένεια» του Μαλό.

Πριν περάσει στις εκδόσεις Ανδρεόπουλου-Στρατική και κατόπιν στον «Μονόκερω» του Ανδρεόπουλου-Ραμπατζή πέρασε, αρχικά από το βραχύβιο περιοδικό ΑΣΣΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ με fiction βιογραφίες κορφαίων ποδοσφαιριστών, όπου είχε συγγράψει τις “βιογραφίες” του Στάνλεϋ Μάθιους και του Ραϊμόν Κοπά και, κατόπιν, από το παιδικό ποικίλης ύλης ΜΠΡΑΒΟ (1964) του Άλκη Τροπαιάτη με χρέη αρχισυντάκτη και βασικού συντάκτη. Μετά τον χωρισμό των Ανδρεόπουλου και Στρατίκη ακολούθησε τον πρώτο και έγραψε τις περισσότερες (και κατά πολλούς τις καλύτερες) από τις περιπέτειες του ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΟΥΜΠΟΫ, καθώς και κάποια τεύχη του “κινηματογραφοκεντρικού” περιοδικού ΤΟ ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ.

Έντονη παρουσία σημειώνει και στον χώρο του βιβλίου - βιβλιοπωλείου: Καλλίνικος ο Πυρπολητής: ιστορικό μυθιστόρημα από την εποχή του Βυζαντίου, που είχε πρωτοδημοσιευτεί σε συνέχειες στο ΜΠΡΑΒΟ, ΤΑ ΚΟΡΟΪΔΑ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ με ιστορίες από την ελληνική Μυθολογία δοσμένες χιουμοριστικά, που είχαν πρωτοδημοσιευτεί σε συνέχειες στο περιοδικό ΠΡΩΤΟ, ΔΑΦΝΕΣ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ, που αναφερεται στη ζωή και στον θάνατο του ήρωα αξιωματικού Γεωργίου Αριστοδήμου Μπουλούκου, ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ-ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, που αναφέρεται στην πολιτική δράση και στη δολοφονία του δημοσιογράφου και πολιτικού, ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΤΗΣ-ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑ, βιογραφία του Χαρίλαου Φλωράκη για την οποία ο ίδιος ο γ.γραμματέας του ΚΚΕ είχε εκφράσει την ευαρέσκειά του, μολονότι βιογράφος και βιογραφούμενος ανήκαν σε διαμετρικά αντίθετα πολιτικά στρατόπεδα, ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΣΜΗΝΟΣ όπου με ρεπορταζιακό ύφος περιγράφονται τα αθλητικά κατορθώματα ακροβατικού σμήνους της ελληνικής αεροπορίας. Τέλος, το ιστορικό του μυθιστόρημα Ο ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ που δημοσιευόταν σε συνέχειες στο περιοδικό ΘΕΑΤΗΣ, δεν εκδόθηκε σε βιβλίο.

Το ίδιο πλούσια ήταν και η δημοσιογραφική του καριέρα την οποία ασκούσε παράλληλα και την ξεκίνησε 1952 ως ρεπόρτερ του Β’ Προγράμματος του Ε.Ι.Ρ. Σαν «εφημεριδατζής» δούλεψε στο ΕΜΠΡΟΣ, στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ, στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ, ενώ σαν «περιοδικατζής» στον ΘΕΑΤΗ, στο ΠΡΩΤΟ, στο ΤΡΑΣΤ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ. Τον επαγγελματικό του κύκλο τον έκλεισε το 1987, ως διευθυντής στην Ακρόπολη. Γενικά, η παρουσία του στον χώρο του έντυπου λόγου ολοκληρώθηκε όπως είχε ξεκινήσει: Με μια βράβευση! Τον Ιούνιο του 2005 του απενεμήθη τιμητική πλακέτα για την συνολική συμβολή του στο παιδικό λαϊκό έντυπο, από τον εκδότη Γιώργο Ανεμοδουρά στο πλαίσιο άλλης εκδήλωσης του Περιοδικού Τύπου Α.Ε. Έξι μήνες αργότερα (Δεκέμβριος του 2005), ολοκλήρωσε και τον επίγειο κύκλο του σε ηλικία 75 χρονών.

Ο Γιώργος Μαρμαρίδης στο σπίτι και γραφείο του (2003).

Μια άλλη εξ ίσου σημαντική δραστηριότητα του Γιώργου Μαρμαρίδη στη δημόσια σφαίρα, αλλά σχετικά άγνωστη, είναι ότι υπήρξε πρωταθλητής και 48 φορές ρέκορντμαν Ελλάδος στην Σκοποβολή και ειδικά στο ταχυβόλο περίστροφο, αγώνισμα στο οποίο αγωνίστηκε και ως μέλος της Εθνικής Ελλάδος στους Ολυμπικούς της Ρώμης το 1960 από τους οποίους επέστρεψε με μια τεράστια διάκριση. Την ανακήρυξή του ως του καλύτερου σκοπευτή της Ολυμπιάδας για την συνολική του παρουσία, έστω και αν δεν πήρε μετάλλιο! Γενικά ίσαμε την εποχή του και για κάμποσα χρόνια μετά, συγκαταλεγόταν στους 20 κορυφαίους Έλληνες σκοπευτές όλων των εποχών στα 13 από τα 15 αγωνίσματα της Σκοποβολής!