Στρατίκης Πότης

 

Σ, όπως Στρατίκης Πότης

Ετικέτα:Δημιουργοί/Περιοδικά/Τίτλοι/Χαρακτήρες

(Γράφει ο Παναγιώτης Πλαφουτζής)

 Ο Παναγιώτης ("Πότης") Στρατίκης ήταν Έλληνας εκδότης, συγγραφέας και σεναριογράφος. Γεννήθηκε το 1926 και μεγάλωσε στο Κοπανάκι Μεσσηνίας. Παρόλο που η οικογένειά του ήταν φτωχή, ο ίδιος ήταν άριστος μαθητής. Ενώ φοιτούσε στο Γυμνάσιο Κυπαρισσίας, ξέσπασε ο Β’ Π.Π. και ο νέος, χωρίς να διστάσει προσχώρησε στην Ε.Π.Ο.Ν., λαμβάνοντας έτσι ενεργό ρόλο στην Εθνική Αντίσταση. Όταν ο πόλεμος τελείωσε και άρχισαν οι εμφύλιες διαμάχες, ο Πότης Στρατίκης έφυγε από την γενέτειρα του και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπως χιλιάδες άλλοι αριστεροί τότε, αναζητώντας ασφάλεια στο ανώνυμο πλήθος της πρωτεύουσας.

Το 1946, πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις της Παντείου Σχολής, αλλά διέκοψε τα μαθήματα λίγους μήνες μετά επειδή δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών. Ανήσυχο πνεύμα, ξεκίνησε να μαθαίνει μόνος του ξένες γλώσσες. Παράλληλα, άρχισε να χτυπά την πόρτα στα περιοδικά της εποχής. Με την επιμονή του, κατάφερε να γνωριστεί με σημαντικούς ανθρώπους του Τύπου, όπως ο Στέλιος Ανεμοδουράς, ο Θέμος Ανδρεόπουλος, ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο Νίκος Θεοφανίδης, ο Γιάννης Μαρής, ο Ηλίας Μπακόπουλος κ.α. και ξεκίνησε να εργάζεται στον εκδοτικό χώρο, τον οποίο λάτρευε από παιδί.

Η αρχή έγινε με τις μεταφράσεις που έκανε για τα περιοδικά Χτυποκάρδι και Τραστ του γέλιου, ενώ δούλεψε και στην παραγωγή του Μικρού Ήρωα. Ακολούθησε η Μάσκα, του Απόστολου Μαγγανάρη στην οποία εργάστηκε αρχικά σαν διορθωτής κειμένων, όμως αργότερα μετέφραζε αστυνομικά και γουέστερν διηγήματα. Η οξυδέρκειά του τον οδήγησε στο να γράφει και ο ίδιος κείμενα με πρωταγωνιστές τους γνωστούς ήρωες του περιοδικού, όπως ο Ζορρό και το Τσακάλι. Ακολούθησαν οι συνεργασίες του με διάφορα μεγάλα περιοδικά της εποχής όπως τα Ρομάντσο, Πρώτο, Θεατής, Γυναίκα, Φαντασία, Ελληνίδα, Πάνθεον, Βεντέτα, πότε σαν συντάκτης, πότε σαν μεταφραστής και πότε σαν μόνιμος συνεργάτης στα κείμενα. Παράλληλα ασχολήθηκε πολύ και με τη μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων. 

Το 1962 αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να προχωρήσει ο ίδιος στην έκδοση ενός παιδικού περιοδικού. Είχε έτοιμη την ιδέα, απλά έπρεπε να βρει και τον κατάλληλο συνεργάτη. Όταν συζήτησε το θέμα με τον φίλο του και σχεδιαστή, Θέμο Ανδρεόπουλο, εκείνος του ζήτησε να κάνουν μαζί αυτό το εγχείρημα. Έτσι, την Τρίτη 13 Νοεμβρίου του 1962 σε όλα τα περίπτερα της Αθήνας εμφανίστηκε το νέο περιοδικό: ο Μικρός Σερίφης. Η επιτυχία του περιοδικού αυτού, του οποίου τα κείμενα υπέγραφε σαν «Κώστας Φωτεινός», ήταν μεγάλη και αυτό ανάγκασε τους δύο συνεταίρους να προχωρήσουν στην έκδοση και ενός δεύτερου περιοδικού με τους ίδιους ήρωες. Έτσι γεννήθηκε ο Μικρός Κάου-μπόυ.

Ταυτόχρονα κατάφερε να αποκτήσει τα δικαιώματα για την ελληνική έκδοση ενός επιτυχημένου ξένου κόμικ: του Λούκυ Λουκ.

Λίγα χρόνια αργότερα θα ιδρύσει τον Εκδοτικό Οίκο Αδελφοί Στρατίκη, σε συνεργασία με τα αδέλφια του. Από τότε, ο Πότης Στρατίκης δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τα εκδοτικά πράγματα. Εξέδωσε πλήθος περιοδικών και σειρών από βιβλία κλασικής λογοτεχνίας. Έγραψε ο ίδιος περισσότερα από είκοσι βιβλία με θέμα την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία και Ιστορία, ενώ καλούνταν συχνά σε συζητήσεις φιλολογικού περιεχομένου.

Τον Ιούνιο του 2006 τιμήθηκε από την Ένωση Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου για την προσφορά του, ενώ ένα χρόνο αργότερα (Ιούνιος 2007), το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Β. Μπότση τον τίμησε για την επιτυχημένη διαδρομή του στον Περιοδικό Τύπο, αλλά και για το συγγραφικό και μεταφραστικό του έργο.

Είναι απροσδιόριστος ο αριθμός των διηγημάτων που έγραψε όλα αυτά τα χρόνια. Υπολογίζονται σε μερικές εκατοντάδες, ενώ μαζί με τις ιστορίες του Μικρού Σερίφη Τζιμ Άνταμς, ξεπερνούν τις 850, ένας αριθμός που τον κατατάσει στην κορυφαία τριάδα των Ελλήνων συγγραφέων "παραλογοτεχνικών" κειμένων, μαζί με τους Στέλιο Ανεμοδουρά και Γιώργο Μαρμαρίδη.

Το 2009 ιδρύθηκε προς τιμήν του το Club Φίλων "Μικρός Σερίφης", από αναγνώστες και λάτρεις του περιοδικού, στις συναντήσεις του οποίου συμμετείχε ανελλιπώς ο Πότης Στρατίκης, νιώθοντας μεγάλη χαρά που βρισκόταν ανάμεσα στα "πνευματικά παιδιά" του, όπως έλεγε ο ίδιος.

Έφυγε από τη ζωή το 2019, όμως τα κείμενά του θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν για πάντα.